این کار به ایده های اساسی در مورد اهمیت اسباب بازی برای رشد کودکان خردسالی می پردازد، به عنوان یک حکم اساسی، که در این سنین جایی است که آموزش آنها بر اساس تجربیات ارائه شده توسط محیط خاص آغاز می شود. در مفهوم فعلی توجه آموزشی به کودکان در این سنین، درمان این موضوع ناکافی است، بنابراین هدف کار ارزیابی نقش اسباب بازی ها به عنوان وسیله ای برای رشد اولیه دوران کودکی است.
این کار ایده های اساسی در مورد اهمیت نیسان کنترلی اسباب بازی برای رشد کودکان در دوران اولیه کودکی ارائه می دهد. پرداختن به این موضوع در مفهوم فعلی توجه آموزشی به کودکان این سنین ناکافی است. به همین دلیل، این کار به نقش اسباب‌بازی‌ها به‌عنوان وسیله‌ای برای رشد در کودکان خردسالی اهمیت می‌دهد.
به گفته گوستاوو مارتین گارزو، در مقاله ای که در 15 ژوئن 2008 در “ال پایس” منتشر شد، اشاره می کند که فابریسیو کایوانو، بنیانگذار Cuadernos de Pedagogía، از گابریل گارسیا مارکز در مورد آموزش کودکان سوال کرده است. و این که نویسنده صد سال تنهایی پاسخ داد: “تنها چیز مهم این است که اسباب‌بازی‌ای را که داخل آن حمل می‌کنند پیدا کنیم” (پالومرو، 2012).
در کوبا توجه آموزشی کودک اولیه در دو روش سازماندهی شده است. مؤسسه ای که شامل مهدکودک و کلاس پیش دبستانی دبستان و غیر مؤسسه از طریق برنامه «فرزند خود را آموزش دهید».
در جهت گیری فرآیند آموزشی، بازیگران مختلفی به عنوان عوامل آموزشی مشارکت می کنند که همه آن دسته از افرادی هستند که به طور مستقیم یا غیرمستقیم نقش های متفاوتی را در تربیت و رشد کودکان ایفا می کنند. این عوامل آموزشی عبارتند از: معلمان، خانواده ها، پزشکان، مددکاران اجتماعی، مربیان ورزشی و فرهنگی، مروجان و مجریان برنامه، فعالان اجتماعی و سیاسی، بازدیدکنندگان، نمایندگان رسانه ها، دولت ها و سازمان هایی که سیاست های آموزشی را تعیین یا شکل می دهند. ، 2012). آنها بر کودکان تأثیر آموزشی می گذارند، دانش را انتقال می دهند و رشد عادات، مهارت ها و ویژگی های اخلاقی را تشویق می کنند. این تأثیر آموزشی توسط زمینه ای انجام می شود که به کودک اجازه می دهد در جایی که اسباب بازی ها نقش اصلی را ایفا می کنند رشد کند.
