برای بسیاری، بوی نارنگی بوی جشن، جادو و دلتنگی دوران کودکی است. میوه های آبدار ماندارین به شما کمک می کند تا خلق و خوی سال نو را درست مانند یک درخت کریسمس تزئین شده احساس کنید. و نارنگی نیز برای سلامتی مفید است.
عطر این میوه ها به تنهایی باعث ایجاد حس جشن می شود. بیشتر نارنگی ها در ماه دسامبر وارد قفسه ها می شوند. اینجا همه چیز وجود دارد: از میوه های مینیاتوری چینی-ژاپنی گرفته تا هیبریدهای بزرگ بومی ترکیه، مراکش و تونس. ما متوجه شدیم که چگونه شیرین ترین و آبدارترین نارنگی ها را انتخاب کنیم و چه اتفاقی می افتد اگر با یک غذای لذیذ سال نو زیاده روی کنید.
آنچه باید در مورد نارنگی بدانید
نارنگی روی یک درخت کوچک همیشه سبز رشد می کند. آنها در نوامبر-دسامبر می رسند، به همین دلیل است که در کشورهای انگلیسی زبان معمولا به آن “پرتقال کریسمس” می گویند. در مقایسه با سایر مرکبات، نارنگی سبز شیراز بوی روشن تری دارد و پوست آن راحت تر از پالپ جدا می شود.
چین را زادگاه مرکبات می دانند. آنجا بود که سنت جشن گرفتن تعطیلات زمستانی با نارنگی بوجود آمد. علاوه بر سایر هدایای سال نو، هر مهمان باید دو نارنگی را به صاحبان خانه – به عنوان نشانه ای از آرزوها برای رفاه مالی – تقدیم کند. واقعیت این است که در زبان چینی عبارت “یک جفت نارنگی” تقریباً شبیه کلمه “طلا” است.
حدود دویست نوع و هیبرید از این میوه در جهان وجود دارد – آنها از نظر شکل، وزن، رنگ پوست و طعم متفاوت هستند. در پیشخوان های فروشگاه، انواعی مانند کلمانتین، مورکوت، نادورکوت، ساتسوما و شیوا میکان معمولا یافت می شود. از این میان، شیرین ترین دو مورد اول است. مرکبات عمدتاً از چین، مراکش، مصر، ترکیه، الجزایر و ایران برای ما آورده می شود.
“کلمنتین”. ترکیبی از پرتقال و نارنگی. آنها از بین هیبریدی ها خوشمزه ترین هستند. میوه ها در بالا و پایین صاف شده، به رنگ نارنجی روشن، شیرین و آبدار، با بوی لطیف هستند.
“مرکات”. ترکیبی از ماندارین و نارنگی. کوچک است، اغلب با تعداد زیادی دانه های کوچک و سپتوم های متراکم، اما آبدار و شیرین است. از نوامبر تا فوریه می توانید آن را خریداری کنید.
“نادورکوت”. واریته هیبریدی در اصل از مراکش است. اینها نارنگی های خیلی شیرین نیستند، با گوشت قرمز و پوست به راحتی پوست کنده می شوند. معمولاً استخوانی ندارند، اما وقتی گرده افشانی می شوند، می توانند بسیار “استخوانی” شوند. اینها نارنگی های اولیه هستند: در تابستان رسیده و زودتر از سایرین در بازار ظاهر می شوند.
“ساتسوما”. نارنگی سبز تازه واقعی، نه هیبرید. آنها را می توان بر اساس اندازه و وزن شناسایی کرد: اندازه آنها متوسط است (تا 30 گرم). به عنوان یک قاعده، این گونه نارنگی ها ترش یا شیرین و ترش، بدون هسته، با پوست شل و ناهموار، پالپ خشن و برش ها اغلب در اندازه های مختلف هستند. نارنگی های این رقم از نوامبر تا دسامبر می رسد.
“Unshiu”. این تنوع برای نارنگی های آبخاز معمولی است. اغلب آن را به عنوان یک گونه جداگانه جدا نمی کنند، اما به گروه “ساتسوما” اشاره می شود. میوه ها کروی شکل، در قاعده مسطح، کمی ناهموار، با وزن 70-100 گرم هستند. پوست نارنجی روشن است که به راحتی از خمیر جدا می شود. پالپ آبدار، گوشتی، شیرین، با کمی ترشی است. این نارنگی ها بدون دانه هستند. آنها در نوامبر شروع به رسیدن می کنند. آنها مقاوم ترین نارنگی ها هستند.
«شیوا میکان». این نیز یک ماندارین واقعی است. میوه های آن پهن و کوچک با پوست زرد روشن است. رقم “شیوا میکان” زودرس است، این نارنگی ها در اواخر مهرماه می رسند.
